از درد فراقت به دلم همهمه پا شد

مردم من از آن زخم که از هجر تو وا شد..

اینجا که نشاید ز شراب تو بنوشم

پس بایدم انگار دلم را بفروشم..

دل دادم و یک پیک ز یک باده خریدم

با جرعه ی اول که دگر هیچ ندیدم..

تا چشم گشودم سر من در بغلت بود

در خواب اگرم بود، دلم در به درت بود..

بیدار شدم مانده ی آن باده ندیدم

آینده ی پر درد به یکباره بدیدم..

باید که درین دیر خرابات دویدن

دیدن، نبریدن، نرهیدن، نرسیدن......