چون موج که از اوج هراسان فرود است
چشمم نگران مانده ی چشمان حسود است

دلواپسی ام موج پریشانی دریاست
دلتنگی من اوج هوسرانی رود است

پیش از تو که دلتنگ ترین سنگ صبوری
پیش از تو که بدرود تو هم عین درود است

وابسته نبودم به کسی ، هیچ کسی هم
وابسته ی این وصله ی ناجور نبود ست

از عشق سخن گفتن و از عشق شنیدن
همواره دلم تشنه ی این گفت و شنود است

قدری بنشین تا همه ی شهر بخوانند
شیوا غزلی را که نگاه تو سروده است...

(امیر ارجینی)